พัชรินทร์ กลิ่นเพ็ชร เป็นเด็กนักเรียนวัย 18 ปีธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่รักการไปโรงเรียน ได้หัวเราะสนุกสนานและสังสรรค์กับเพื่อน ๆ ของเธอ แต่เบื้องหลังรอยยิ้มและความสดใสของวัยเยาว์นั้น เธอแบกรับความรับผิดชอบที่ไม่ธรรมดาสำหรับเด็กอายุสิบแปดส่วนใหญ่ เธอเป็นนักเรียนที่ขยันหมั่นเพียรและมีความสามารถ เธอดูแลทั้งพ่อและแม่ที่กำลังต่อสู้กับสุขภาพอันย่ำแย่เพียงลำพัง และเธอยังเป็นเสาหลักในการหาเลี้ยงครอบครัวเพียงคนเดียว
เมื่อเด็กส่วนใหญ่กลับบ้านหลังเสียงระฆังคาบสุดท้ายดังขึ้น พัชรินทร์จะมุ่งหน้าไปยังร้านอาหารในท้องถิ่นที่เธอทำงานเป็นแม่ครัวไปจนถึงค่ำ อย่างไรก็ตาม เธอสามารถรักษาผลการเรียนที่ดีเยี่ยมไว้ได้ จากการอ่านหนังสือและทำการบ้านให้เสร็จในช่วงพักกลางวัน
เธอได้เกรดเฉลี่ยอยู่ที่ 3.71 และผ่านการสอบคัดเลือกเพื่อเข้าเรียนในคณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพาได้ ซึ่งเป็นข้อพิสูจน์ถึงความทุ่มเทนั้น ท้ายที่สุดแล้วเธออยากเป็นนางพยาบาลเพื่อจะได้อยู่ในจุดที่สามารถดูแลพ่อแม่ที่เจ็บป่วยได้ดียิ่งขึ้น
เพราะทุกอย่างที่เธอทำมาทั้งหมด และความตั้งใจของเธอ พัชรินทร์จึงได้รับเงินสนับสนุนการศึกษาจากโรงกลั่นเอสโซ่ศรีราชาไปก่อนหน้านี้ในปีพ.ศ. 2561 นับต่อเนื่องเป็นปีที่สองที่เธอได้รับเกียรตินี้
เงินสนับสนุนการศึกษาเหล่านี้มีผลต่อนักเรียนในชุมชนเป็นิอย่างมาก เป็นแรงกระตุ้นและทำให้เกิดการแข่งขันที่ดีในกลุ่มเพื่อนนักเรียนด้วยกัน ตามข้อมูลของอาจารย์ธัญญ์ฐิตา โชติธนินจำรัส จากโรงเรียนวัดจุกกะเฌอ และอาจารย์จิราพร สุริยะจันทร์ จากโรงเรียนศรีราชา
สำหรับพัชรินทร์ นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น เธอเพิ่งจบการศึกษาจากโรงเรียนระดับมัธยมปลายและกำลังมุ่งไปสู่เส้นทางที่จะพาเธอไปสู่สิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่า นี่คือตัวอย่างที่แท้จริงของการไม่ยอมให้สถานการณ์แวดล้อมที่มีข้อจำกัดมากำหนดอนาคต
